2024-05-14

Mijn eigen, wijze 8 jarige!

Op een feestje kon ik meedoen aan een workshop schilderen. Ik had dat nog nooit gedaan dus “ik dacht dat ik het wel kon” zeg maar. Mijn innerlijke kind kon het even niets schelen wat mijn volwassen ik ervan vond en schilderde er speels en vrij op los.  Met de volledige focus op het schilderen.  Tot het moment dat er opmerkingen kwamen van de schilders om me heen. “Kijk haar eens! En kijk mij nu, ik kan er niks van”. Ik probeerde het compliment, en de blikken, wat af te weren door met een lach te zeggen.. ”ja maar het gaat om het proces, niet om het resultaat, doe gewoon wat!” Waarna me gevraagd werd wat voor managementcursus ik wel niet gedaan had. Tja…ook waar…. Mijn proces was vervolgens dat ik ineens wat verlegen en ongemakkelijk werd net als mijn “8 jarige ik” van vroeger en afgeleid werd door wat de ander ervan vond. 

Ik vermoed dat weinig mensen worden wat ze als kind wilden worden. Zo worden de meesten van ons geen beroemde zanger of zangeres, geen astronaut of profvoetballer. Op mijn 8e schreef ik in een opstel dat ik later zuster wilde worden in de arme landen. Niet helemaal gelukt, was wellicht een iets te ambitieus en te ingewikkeld plan, maar anderen willen steunen zat wel in deze wens. Op kleine schaal help ik nu mensen onder andere door coaching. En zo zingt degene die zangeres wilde worden bij een koor en onder de douche, volgt degene die als kind astronaut wilde worden de ontwikkelingen in de ruimtevaart op de voet en geniet degene die profvoetballer wilde worden elke zaterdag bij de wedstrijden van zijn kinderen. Het kan je helpen om bij keuzes qua werk of privé te kijken naar waar je vroeger plezier in had of naar wat je toen wilde worden. 

Dus luister en kijk eens naar je 8 jarige ik, naar wat hij of zij graag deed op die leeftijd en neem daaruit mee wat je misschien wat was vergeten, maar wat je zou kunnen toepassen op je leven nu. Je 8 jarige is een leuk eigen en wijs kind!